Cynk (ang. Zinc, Zn) to jeden z ważniejszych pierwiastków potrzebnych do prawidłowego rozwoju roślin. Wynika to z faktu, że bierze on udział w fotosyntezie, a dokładniej w wiązaniu dwutlenku węgla. Jon cynku znajduje się w centrum aktywnym enzymów nazywanych anhydrazami węglanowymi. Zadaniem tych cząstek jest utworzenie jonów wodorowęglanowych (HCO3–) z wody oraz dwutlenku węgla. Trzeba przyznać, że enzymy bardzo sprawnie wykonują swoje zadanie – dzięki nim, uwodnienie CO2 zachodzi ponad milion razy szybciej niż w sytuacji, w której nie byłoby wspomnianych anhydraz.
Dodatkowo, cynk jest niezbędny w syntezie auksyn – hormonów roślinnych stymulujących wzrost i wspomagających procesy adaptacyjne roślin. Również obecność tego pierwiastka zwiększa zawartość chlorofilu, karotenoidów oraz kwasu α-linolenowego (ALA).
Cynk, zaraz po żelazie, jest drugim najbardziej rozpowszechnionym metalem przejściowym w organizmach żywych. Jego niedobór u roślin objawia się przede wszystkim poprzez karlenie liści oraz chlorozę – chorobę roślin polegającą na zmianie zabarwienia liści, wynikającej z zaburzonej produkcji chlorofilu.
Zawartość cynku w glebie waha się pomiędzy 10 a 80 mg na kilogram. Czynnikami, które zmniejszają możliwość pobrania przez rośliny tego pierwiastka z gleby można zaliczyć:
- Zbyt wysokie pH gleby (pH > 6),
- Nadmierna zawartość fosforu, manganu i żelaza, z którymi cynk tworzy wiązania
- Wysokie stężenie CaCO3
- Zawartość tlenków glinu,
- Niska zawartość materii organicznej oraz mała wilgotność gleby.
Najnowsze komentarze